Simultaan met een grootmeester
Schaakclub Bergen (NH) bestaat deze maand vijftig jaar en een van de activiteiten om dit te vieren was een simultaan met mij. Dit houdt in dat ik tegen een aantal spelers tegelijk speel (in dit geval 25). Voor de meeste clubspelers is een simultaan de enige gelegenheid om het tegen een grootmeester op te nemen en wat het extra leuk maakt: ze maken ook een kans! Positioneel is de grootmeester natuurlijk beter, maar een stuk is zo geblunderd, en dat kan tegen de clubkampioen zijn, maar ook tegen de middenmoter. Sterker nog: de sterkere spelers maken misschien wel minder kans, omdat de simultaangever daar vaak beter hun best doet…
Maar goed, mijn simultaan. Ik was (zover ik weet) nooit in Bergen geweest, al komt wel veel van mijn familie uit de regio Alkmaar vandaan. De club was bij mij vooral bekend door de legendarische verhaal over match tegen Koningsclub, een betaalclub (ook uit Bergen) van een betonmagnaat die onder andere Amerikaanse grootmeesters inhuurde om zijn droom waar te maken, landskampioen worden. Één keer speelde Bergen en Koningsclub tegen elkaar en de oudste club werd ingemaakt. 7-0 stond het, een partij werd afgebroken (en moest dus later uitgespeeld worden). Probleem: de grootmeester moest terug naar Amerika. Pagel (de sponsor) bood duizend euro aan de Bergenspeler (Sjaak Pielaet) als hij gewoon zou opgeven, maar die wilde er niet aan. Remise dan maar? Daar was Pagel echter te trots voor. Hij liet de grootmeester vanuit Amerika vliegen om de partij uit te spelen en een zet of vijf later gaf Pielaet op. 8-0! Wel een duur punt…. Pagel zou een aantal jaren later overigens in de gevangenis eindigen waarmee het verhaal Koningsclub ten einde was.
Dezelfde Sjaak Pielaet haalde me van Station Alkmaar op voor de simultaan. Aan het begin legde ik de regels uit. Heel belangrijk is dat de simultaannemer pas een zet doet als de simultaangever aan het bord verschijnt. Verder doe ik echter niet zo moeilijk. Aanraken zetten doen we niet aan, zelfs de regel ‘loslaten is gezet’ laten we los. En een enkel keertje overslaan als de stelling erg lastig is? Doe ik ook niet moeilijk over. Ik speel zo’n avond niet met de mes op tafel, wat overigens niet betekent dat ik niet probeer veel partijen te winnen! Als ik alle partijen win is het echter niet zo leuk, dus een paar remises is op zich ok (maar ze krijgen het niet cadeau). Verder speel ik veel verschillende openingszetten tijdens een simultaan voor de variatie en probeer ik af en toe de sfeer te verhogen met een leuke opmerking. En na afloop van de partij een kleine nabespreking. Zo heeft de simultaannemer hopelijk ook na een nederlaag een leuke avond.
Soms is de tegenstand in een simultaan matig (vooral in een winkelcentrum of zo) maar deze avond had ik het best zwaar. Soms zitten bij een simultaan ook beginners en dan doe ik mijn best om niet al te snel te winnen, maar dat was nu niet nodig: na ruim een uur spelen was iedereen nog bezig. Pas rond negen uur (iets na half acht begon de simultaan) viel de eerste beslissing. Iets na tienen viel er ook een beslissing, maar dan ik mijn nadeel: ik had een aanvalszet van mijn tegenstander niet zien aankomen en werd zelfs matgezet! Dat was gelukkig wel mijn enige nederlaag, maar diverse spelers leken op remise af te streven. Naarmate de avond verstreek kreeg ik echter meer voordeel: minder partijen, dus snellere rondjes en minder bedenktijd voor mijn tegenstander. Zo wist ik enige gelijke eindspelen nog te winnen, maar op vier tegenstanders hadden zich goed verdedigd en behaalden zo een remise. De score was dus uiteindelijk 20 overwinningen, 4 remises, 1 nederlaag. Na afloop kreeg ik naast mijn gage ook nog het jubileumboek met daarin naast leuke stukjes over de geschiedenis van de club ook tekeningen van de beroemde legpuzzeltekenaar (en schaakliefhebber) Jan van Haasteren. En er was ook nog een filmpje gemaakt:
Mocht u overigens geinteresseerd zijn om mij in te huren als simultaangever, dan kunt u mij mailen op simultaan apenstaartje dimitri punt org.