Het was al weer ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst een Grand Prix in Magic the Gathering gespeeld had. Mijn vaste partner in crime, Peter, was afgelopen seizoen druk met studie en werk, maar GP Rimini valt in de schoolvakantie en was in de buurt van het vakantieadres in Kroatie waar hij met vriendin en zus heen zou gaan. Dus vroeg hij mij mee en nadat hij zei dat de kosten meevielen (dat was op dat moment ook zo, als we toen meteen geboekt hadden) stemde ik toe.

Het boeken van vliegtickets is een kunst die ik nog niet helemaal onder de knie heb. Zijn tickets echt goedkoper op dinsdag? MOet je je cookies wissen, of is dat een fabeltje? In ieder geval werd het vliegticket 50% duurder in de dagen tussen voornemen en daadwerkelijk boeken, en dat terwijl het vliegtuig uiteindelijk niet vol bleek.

Bij het boeken van hotels is dat gelukkig minder een probleem, maar de keuze was reuze. Ieder had zo zijn eigen wensen: voor de dames (Y & N) was het vooral een goed ontbijt, goede beoordelingen, airco en een rustige omgeving (“Niet in het centrum!” dus vond Y, maar dat hadden we even moeten googlemappen: dan waren we vast niet midden in het uitgaansgebied (bij het strand) uitgekomen…). Voor de heren was gratis Wifi belangrijk en Peter wilde ook een gratis parkeerplaats voor de gehuurde auto. En ik wilde dat het centrum loopbaar was zodat we niet van de auto afhankelijk waren. Uiteindelijk viel de keus op Hotel Lily, dat aan al onze wensen voldeed.

De vliegreis naar Bologna op donderdag ging zonder problemen, de autorit naar Rimini ook en het hotel werd met behulp van de navigatie snel gevonden. Maar de hotelkamer bleek toch iets minder aan onze wensen te voldoen dan gehoopt, vooral omdat de airco het niet deed (of dat aan de airco lag of dat we gewoon niet op de juiste knopjes drukten is me nog steeds niet duidelijk). De eerste nacht werd er daarom weinig door ons geslapen, maar gelukkig ging de airco een dag later wel werken (Y: “Maar ik drukte op precies dezelfde knopjes als gisteren hoor”).

Het toernooi begon zaterdag, dus vrijdag konden we met zijn vieren op stap. Die benutten we om naar San Marino te gaan, waardoor ik in 1 keer twee landen van de lijst ‘nog te bezoeken landen’ kon schrappen (Ik was ook nog nooit in Italie geweest). Eerst even Wikipediaen natuurlijk: het is dertig keer zo groot als Monaco, maar nog niet de helft van Liechtenstein. Je kan er gewoon met euro’s betalen, maar het land heeft wel aparte postzegels, geliefd bij filatelisten. En het bevindt zich op ongeveer een half uur rijden van Rimini, vooral dat laatste feit kwam ons goed uit.

We hadden geen plan van tevoren, maar reden gewoon omhoog en kwamen zo bij een van de kastelen uit, Cesta:

Leuk om rond te kijken, ook de rest van het oude centrum was mooi. Maar het hoogtepunt voor mij was wel de lunch:

Piadina (of Piada) is een regionale specialiteit, een beetje lijkend op Turks brood maar platter. En het is (iig met Mozzarella en tomaten) zalig! Zo lekker kan ik het zelf vast niet maken, maar ik zou het eens moeten proberen. Ondertussen werd er ’s avonds ook lekker gegeten. La Brasserie uitgekozen: goede recensies, biologische ingredienten, uitgebreide kaart met zelfs diverse vegetarische gerechten (los van de pizza’s en pasta’s) en ook nog op loopafstand van het hotel. De dames waren ook zeer tevreden met de keuze, wellicht ook door de charmante obers, in ieder geval werd er de volgende dag weer gegeten. Ik nam overigens gewoon twee keer een pizza, want dat moest.

Maar zaterdag begon het echte werk: negen ronden sealed deck, waarvan ik er minstens zeven moest winnen om me voor de tweede dag te plaatsen. De pool die ik kreeg was best goed: een Jace, voor de rest ook goede blauwe kaarten en zwart was ook diep met goede beesten en wat removal. De kleuren waren duidelijk, evengoed was het niet heel makkelijk bouwen omdat ik een stuk of zevenentwintig speelbare kaarten had. Zo liet ik Negate in mijn sideboard (maar vaak ingeboard) en speelde ik beide 2/1 flyers (soms ‘beste blauwe common’ genoemd maar achteraf gezien had ik liever de 1/3 gemaindeckt). Enfin, ik had mijn deck misschien niet helemaal perfect, maar wel behoorlijk goed gebouwd en in de eerste zeven ronden verloor ik ondanks een paar speelfouten alleen van een man die zei maar twee toernooien gespeeld te hebben in de afgelopen zes jaar. Jace bleek soms een gamewinner, soms niets te doen, maar vaak won ik dan al evengoed. Ik moest dus nog maar een van mijn twee laatste matches te winnen…

Ronde acht speelde ik tegen een Russisch meisje, die me de eerste game versloeg met 1/1 en 1/3 flyers. “Snel deck dus” dacht ik, en boardde met dat in gedachten, maar in game twee kwam ik erachter dat ze vooral veel removal (rood) en bommen (dikke flyers) had… nu leek die game goed te gaan, maar toen ik in 1 beurt door Flames en Chandra drie beesten kwijtraakte en daarna niets nuttigs meer bijtrok nam ze over (misschien had ik wel een kans gehad als ik die beurt mana overgehouden had om mijn Shade te pompen, maar goed). In de laatste ronde hield ik in de derde game een hand met twee mana on the play, misschien ten onrechte, in ieder geval trok ik mijn derde landje te laat en dat was het toernooi. Peter deed het beter: hij verloor de derde en vierde ronde maar daarna niet meer. Uiteindelijk viel hij nipt buiten de prijzen op de 66e plaats, ik op plaats 289 (1034 deelnemers). Teleurstellend, maar ja.

De volgende dag ging ik maar de toerist uithangen, terwijl de dames op het strand van de zon genoten. Ik heb totaal een uur of drie gelopen, en het is jammer dat er in Rimini eigenlijk niet zo veel te zien is, maar zo kon ik wel een boek uitlezen:

Dat was (wel) spannend! Hopelijk volgende keer beter… overigens zijn er foto’s gemaakt, misschien krijg ik die ooit nog en er is zelfs kans dat ik die hier plaats!