Gisterochtend (vrij vroeg, maar ik was toevallig al op) werd ik gebeld. Geen telemarketing, maar Julius Vischjager (wiens naam me wel bekend voorkwam, en na snel googlen dacht ik ook “oja, dat van de persconferentie met Balkenende was laatst nog in het nieuws.” Overigens vermoed ik dat hij zelf zijn Wikipedia-pagina niet kent, want hij doet aan internetten, of zelfs aan typen, zoals uit zijn krant De Daily Invisible blijkt). “Spreek ik met meneer Heindeman?” “Reinderman.” “Kunt u dat spellen?” Gek, natuurlijk, dat je opgebeld wordt, en vervolgens je eigen naam moet spellen, vooral als het niet telemarketing betreft. Na mijn naam gespeld te hebben begon hij een heel verhaal over dat hij geschaakt had tegen een advocaat-generaal, dat ze een conflict hadden over een al dan niet teruggenomen zet, en hij toen zei “Jij wint, maar dan wil ik nooit meer tegen je spelen.” Of hij gelijk had? “Bij officiele wedstrijden geldt aanraken-zetten en losgelaten is gezet, maar bij partijtjes om de lol is het maar net wat je afgesproken hebt.” Hij zei vervolgens gelijk te hebben volgens wat ze afgesproken hadden, en ik zei maar ja, want hoor en wederhoor toepassen leek me in dit geval lastig. Ik vroeg me vervolgens af of hij me alleen maar gebeld had om mijn mening over dit akkefietje, maar hij nodigde me toen ook meteen maar uit om in zijn radioprogramma op Stads FM (onderdeel van Salto) te komen. Da’s op vrijdagochtend altijd, en vandaag kon ik, dus waarom niet? Het begon tien uur, of ik kwart voor tien aanwezig kon zijn.

Tien voor tien kwam ik vanmorgen aan in de vierde verdieping van het Willem de Zwijgerpakhuis, waar de studio’s van Salto zich bevinden. Daar bevond zich niemand die op Vischjager leek (ik had een foto gegoogled natuurlijk, laat ik er meteen maar eentje plaatsen:)

In de laatste studio waar ik keek vroeg ik maar of Julius Vischjager er was, en het bleek de goede studio te zijn: het programma dat bezig was, was een inleiding op het programma van Vischjager. Ze vroegen vervolgens waar ik het in het programma over zou gaan hebben: “Eh, ja, dat weet ik eigenlijk ook niet, maar ik vermoed schaken.” Waar men vervolgens wat vragen over stelde, in de hoop dat Julius op tijd zou komen voor zijn eigen programma. En gelukkig, tien uur was ie er.

De wat oudere lezer kent het programma ‘Ronflonflon met Jacques Plafond‘ nog wel, en afgezien van het gebrek aan jingles (wat ik ook echt een gebrek vond, de jingles bij Ronflonflon waren geweldig) vond ik het daar erg op lijken. Zo werd er veel pianomuziek gedraaid, Bach en zo, en Vischjager weet daar veel van af (en speelt zelf ook goed piano), maar door de muziek heen werd gewoon gepraat. Vischjager was ook veel zelf aan het woord, en stelde wel vragen, maar halverwege het antwoord snijdde hij alweer een ander onderwerp aan. Erg chaotisch dus, maar wel leuk! Men wilde mij wel weer als gast, en dat wil ik ook wel, ik heb zelfs een erg goed idee ervoor. Alleen gaat Julius vast mijn gegevens (die ik op een blaadje had geschreven) kwijtraken…