De mooiste tien indieliedjes van 2009
Lijstjes maken is altijd leuk natuurlijk, en hierbij mijn top 10 van 2009. Een tijdelijke top 10 natuurlijk, over een paar maanden zou die vast anders zijn, maar goed, het zijn allemaal mooie liedjes. Als service voor de lezer zet ik er ook Youtube- en mp3-links bij (indien beschikbaar), zodat je direct kan luisteren en eventueel save as kan doen. We beginnen met nummer tien:
10 Urbantramper – Southern Hemisphere Blues
De eerste 45 seconden klinkt het als een standaard rammelig indieliedje, maar dan! Dan nog steeds eigenlijk, maar een liedje met vrouwelijke parapampampams gecombineerd met mannelijke zang haalt bij mij al bijna automatisch de top 10.
9 Run Toto Run – Sleepyhead
Het origineel van Passion Pit trok veel aandacht, maar deze cover was ook een soort van hit op internet. En terecht, mandoline, viool, xylofoon, handgeklap en een leuk clipje, wat wil een indieliefhebber nog meer?
8 Alexandra Wennersten – Heal our hearts
Het doet een beetje denken aan Damien Rice en Lisa Hennigan, de samenzang tussen de obscure Zweedse zangeres Alexandra Wennersten en de nog obscuurdere zanger Claes Laasonen. Maar ze zouden vaker samen wat moeten opnemen, want Heal our hearts is een erg mooi gezongen ingetogen nummer.
7 The Deep Dark Woods – All the money I had is gone
De altcountryers zingen melancholisch over hoe hun geld weg is. Zo hoort een (alt)countrynummer natuurlijk te zijn, vrolijkheid is niet gepast. Mooi instrumentaal stukje ook op het einde.
6 Corte Real – Ligne 15
De Franse Bob Dylan, zo zou je de zanger van Corte Real kunnen omschrijven, het is lastig dit nummer te beluisteren zonder aan his Bobness te denken. Maakte die ook nog maar muziek zoals dit. Echt een nummer dat in je hoofd blijft hangen!
Youtube (matige kwaliteit)
MP3
5 Dirty Projectors & David Byrne – Knotty Pine
Ooit vroeg Butthead aan Beavis over Creep van Radiohead: “Waarom kan het hele nummer niet zijn als het refrein?” Die legde uit: “Het refrein rockt nog meer omdat de rest van het nummer zuigt.” Dat is hier ook een beetje het geval. De vrouwelijke zang van het eerste minuut is niet geweldig, en dat wil je niet nog een minuut horen. Maar dan. Piano. Zang van David Byrne (voormalig zanger van The Talking Heads). Wat een contrast! Wat hysterie naar afroindie op zijn best!
4 The Sound of Arrows – M.A.G.I.C.
In de freedownloads van last.fm wil wel eens wat moois staan, en zo ook dit liedje van een Zweedse indieband dat erg uitnodigt tot meeklappen. Je moet er van houden, een kinderkoorachtige zang, maar ik word er vrolijk van!
3 The Horrors – Who can say
Dit had zo in de jaren ’80 gemaakt kunnen worden, de synthiwave van The Horrors. En het zal niet voor niets zijn dat ze hun haren zwart verven. Maar ondertussen is het ook een lief melancholisch liedje, waarbij He cried van The Shangri-Las bijna helemaal geciteerd wordt. “And then I kissed her goodbye…
2 Fanfarlo – The walls are coming down
Fanfarlo is de ontdekking van 2009 voor mij. Trompet, viool, xylofoon, mooi liedjes, mooie zang, echt iets voor mij! In het clipje komt de man overigens niet naar beneden, het jasje wel.
1 The Kingsbury Manx – Well. Whatever
Een stem waarbij je weg wilt dromen, een achtergrondgeluid (ik vermoed strijkers uit een keyboard) die subtiel van toonhoogte verandert, een refrein dat blijft hangen, een mooi instrumentaal middenstuk, een perfect popliedje!
2 gedachten over “De mooiste tien indieliedjes van 2009”