In het eerste verslag had ik de dagindeling gepost. In dit verslag zal ik er iets meer vertellen over hoe de dagen in Porec eruitzagen.

Elke dag om negen uur werd er verzameld voor het ontbijt, maar sommige deelnemers (en ouders en coaches) hadden er dan al een activiteit opzitten. Dat ging eerst buiten mij om, maar nadat Dolf een keer meegegaan was en half voor de grap zei “Morgen is het jouw beurt” liet ik me makkelijk overhalen en sindsdien ging ik ’s ochtends vroeg mee naar het zwembad. Om acht uur klopte Janne dan aan op onze deur, waarna we slechts gekleed in een zwembroek via de gang van de eerste verdieping naar het binnenzwembad gingen. Nu ben ik niet zo’n zwemliefhebber, maar gelukkig werd er elke dag een wedstrijdje gedaan: lummelen. Nederlanders tegen Belgen, mannen tegen vrouwen of willekeurige teams. Zonder bril en lenzen was het soms wel lastig om te zien wie er nou bij mij hoorde, meestal ging ik dus maar op een stem af. Het ging er wel fel aan toe: Janne probeerde mij vaak uit te schakelen door water in mijn ogen te spatten, Igor (een Belgisch jochie) door op mij te klimmen, en Sandra kietelde mij als ik de bal had. Dat was niet verstandig van haar, want ik had iets de lange nagels, en de krabsporen op haar schouders waren nog lang te zien…

Op de laatste dag moesten we om half acht verzamelen voor het ontbijt, terwijl het zwembad officieel om acht uur openging. Zelfs dat weerhield ons niet om voor het ontbijt het zwembad in te gaan! Op de foto speelden Janne en ik een potje waterpolo (regels: we proberen de bal tussen de lijnen langs de andere speler te gooien en als zij zegt dat dat gelukt is, krijg je een punt. Het zal de lezer niet verbazen dat zij de meeste punten op het einde had).

Na voorbereiden en lunch was het derde verzamelmoment om 14.20 uur. Gezamenlijk werd er (over een autoweg, beetje saaie route) gelopen naar de sporthal waar het EK gehouden werd. Dat duurde ongeveer een kwartier, de ronde begon om 15.00, maar je hebt pasjescontrole bij de ingang, iedereen moet gaan zitten, ouders maken foto’s, ouders worden weggestuurd etc, ook al was er geen zero tolerance, een beetje marge is wel handig. Om het lopen iets leuker te maken ging ik de laatste dagen paard spelen voor Matteo: en die dagen won hij ook! Al kan dat ook te maken hebben met dat hij geen last maar had van de zeeegel in zijn voet.

Vervolgens was het (voor ouders en coaches) wachten. Een goed moment om spelletjes te gaan doen, maar tot mijn verbazing was daar relatief weinig enthousiasme voor. De andere coaches bleken niet zulke spelletjespersonen te zijn. Huh? Jullie schaken toch? Raar. Er waren gelukkig wel wat ouders (en kinderen) die ik wist over te halen, onder andere voor het spel Machi Koro (Japans voor dobbelstad). Betty moest dat vervolgens van haar zonen bij thuiskomst meteen kopen: er wordt zelfs extra vroeg opgestaan om het voor school te kunnen spelen… op de eerste twee foto’s is het begin van deze verslaving te zien, op de derde foto wordt Saboteur gespeeld.

’s Avonds na het eten was het tijd voor de deelnemers om spellen te doen. Traditioneel is Dalmuti populair, maar bij dit toernooi was het vooral Weerwolven van Wakkerdam dat gespeeld werd. Er werd ook geschaakt, vooral bughouse. En verstoppertje gespeeld: ze werden namelijk op een gegeven moment door Dolf naar bed gestuurd, maar dat gegeven moment wilden ze zo lang mogelijk uitstellen. Tiende etage, achtste etage.. dat was op zich nog wel een leuk spel, alleen op de laatste avond (toen iedereen later naar bed mocht) liep het wat uit de hand en wisten sommige deelnemers zelf niet meer waar ze waren. Maar uiteindelijk liep het goed af.

Op de laatste avond werd er ook door volwassenen bughouse gespeeld. Op de eerste foto heeft Dolf een gat op f3, het is al bijna mat. Op de tweede foto verslaat Sandra (die eigenlijk niet schaakt) haar dochter Janne (die dat niet leuk vond). Op de derde foto het begin van de tweede partij Hands and brains, Maaike en Marijn tegen Janne en mij. In de eerste partij hadden we ze supersnel mat gezet: 1.e4 c5 2.Pf3 e6 3.d4 cxd4 4.Pxd4 Pc6 5.Pxc6 bxc6 6.Pc3 Lb4 7.Dd4! De7 8.Dxg7 Df6 9.Lh6! Lxc3+ 10.bxc3 Lb7 11.Df8 mat. Goed gespeeld van Janne!

Het toernooi ging erg goed voor de Nederlandse deelnemers ((overzicht van de resultaten). Sterker nog, waarschijnlijk was het de succesvolste Nederlandse delegatie bij een EK of WK jeugd ooit. Daar kun je dan allemaal verklaring voor bedenken (de sfeer was goed, de coaches waren ook het beste ooit, het goede eten) maar van twee deelnemers was het geen verrassing dat ze in de prijzen vielen, eentje piekte op het juiste moment (de laatste ronde) en alleen Catheleijne steeg heel erg boven haarzelf uit. Maar laat ik wat resultaten langslopen.

Anna-Maja werd kampioen. Het ging een paar keer mis in de opening, maar ze wist dan steeds terug te vechten en haar ausdauer was ook erg goed. Opvallend dat ze een aantal keren een kwaliteit voorkwam en won, zelfs als de tegenstander drie pionnen ervoor had! Enfin, een mooi resultaat (en ook goed voor mijn cv als coach). In dezelfde categorie (meisjes -16) wist Maaike in de laatste ronde een sterke Russin te verslaan en zo de vierde plek te pakken, ook erg goed. Twee pupillen van mij speelden open onder 14. Robby was zesde geplaatste, wisselde goede en slechte partijen af, een vierde plek is dan mooi. Casper verprutste een paar keer een gewonnen positie en er had misschien meer in gezeten dan de 12e plek (als 22e geplaatste dus toch niet slecht), maar hij mag het volgend jaar weer proberen. Lars leerde allerlei nieuwe openingen van mij (wat eigenlijk niet zou moeten, maar wel leuk is als het goed uitpakt) en zijn 15e plek was ook netjes (18e geplaatst).

Met Catheleijne had ik soms lange gesprekken over training en praktische zaken. Mijn tip om pure chocola mee te nemen tijdens de partij pakte goed uit, ze had minder last van vermoeidheid dan normaal. Een massage vlak voor een partij bleek een minder goed idee (op korte termijn dan, op lange termijn vond ze het nuttig, vooral in verband met haar herstellende whiplash) en ze was niet het hele toernooi topfit, maar desondanks speelde ze een geweldig toernooi. Ze was 40e geplaatst van de 48e spelers. Ze dacht wel hoger te kunnen eindigen: ze was lang met haar rating blijven hangen omdat ze schaken een paar jaar verwaarloosd had, maar de laatste tijd deed ze veel aan zelfstudie. Een plek in de middenmoot zou moeten kunnen, dacht ze. Dat werd het niet: ze werd vierde!! 160 ratingpunten winst…

Prijsuitreikingen zijn niet altijd boeiend om bij te wonen en ook de prijsuitreiking van dit toernooi zou voor een niet-betrokkene saai zijn. Vijf prijzen per categorie, twaalf categorieën, kortom, een lange opsomming dus eigenlijk. Maar wij maakten het leuk. Iedereen was erbij om onze winnaars toe te juichen en juichen deden we, geen land dat zo enthousiast was als wij! Anna-Maja! Anna-Maja! Anna-Maja! Op de tafels stonden we! Catheleijne! Cathelelijne! Catheleijne! Mocht de prijsuitreiking later klaar zijn geweest dan gepland, dan kwam dat vast omdat ze steeds moesten wachten tot de Nederlanders klaar waren met juichen en schreeuwen. En kijk dan hoe blij we waren!

En wat was dan de prijs? Laptop voor de kampioen, schaakspel als vierde prijs, alle prijswinnaars ook een beker, maar waar is de Kroatische bond eigenlijk van?

Tot slot hieronder nog een foto van de ontvangst op Schiphol en wat statistiek. In het boek over wiskunde en sport dat ik meehad stond ook een hoofdstuk over verjaardagen. Het is gunstig aan het begin van het jaar jarig te zijn: wie op 1 januari jarig is, is bijna een jaar ouder dan een speler die op 31 december van hetzelfde geboortejaar geboren is, maar voor de schaakbond tel je als even oud. Oudere spelers presteren gemiddeld gesproken beter dan jongere spelers, dus hoe eerder in het jaar geboren, hoe groter de kans op goede prestaties in jeugdtoernooien. Hoe dit dat met de Nederlandse delegatie? Ik heb geturfd: van de 15 Nederlandse spelers zijn er 13 in de eerste helft van het jaar jarig. N is te klein om er conclusies aan te verbinden, maar toch!

De foto’s zijn gemaakt door Sandra, Betty en Peng.