In Sydney ging het weer niet goed met schaken, en dit keer had ik geen excuus (of het moet het gebrek aan katten zijn). Dit keer begon ik wel goed, met 3.5 uit 4, maar het ging mis in de zesde ronde, toen ik met wit verloor. Uiteindelijk eindigde ik net als in Canberra met zes punten, weer een half punt te weinig voor een goede prijs.

Sydney is vrij groot: het toernooi werd gehouden in de wijk Parramatta, die o.a. met een veerboot vanaf het centrum van Sydney te bereiken is. Die boot deed daar ooit zeven dagen over. Het gaat nu een stuk sneller, maar de afstand is toch iets van Utrecht tot Amsterdam. Van Sydney centraal zag ik tijdens het toernooi dus niets, maar de zondag van de laatste ronde (die voor mij snel klaar was) kon ik naar de Old Goverment House en Experimental Cottage Farm, twee van de oudste (westerse) gebouwen van Australie. Het was gratis vanwege National Trust day (soort monumentendag) en ik heb o.a. geleerd dat rijke mensen twee eeuwen geleden hun kont afveegden met wol.

Vandaag (maandag) ging ik naar het huis van Cathy en (grootmeester) Ian Rogers, waar ik vannacht logeer. Met Ian en twee andere schakers gingen we met de veerboot naar Manly voor fish and chips (voor mij alleen patat natuurlijk) en Ian vertelde nog wat interessante verhalen (niet per se accuraat). Zo wordt de grote brug van Sydney natuurlijk wel eens gebruikt voor zelfmoorden, maar er was ook een keer een arbeider vanaf gevallen tijdens werkzaamheden. Die was echter zo slim een hamer naar beneden te gooien, en door de golven viel ie een stuk minder hard dan ie anders gevallen was en overleefde hij de val. Een ander interessant (of triest) verhaal was de immigratiepolitiek die in Australie gevoerd werd. Ik had gelezen dat dat ‘whites only’ was, maar volgens Ian kon iedereen proberen Australie in te komen, ze moesten alleen een test in een Europese taal doen. Voor Britten was dat dan een test in Engels, voor Nederlanders in Nederlands, en voor Aziaten in het Fins. Op een gegeven moment werd de test echter gedaan door een Indiase professor die Fins kon lezen en dus slaagde. Die maakte er enorme ophef over waarna de test maar werd afgeschaft en sindsdien zijn veel Aziaten naar Australie geemigreerd.

Eten deed ik vaak in het Indiase restaurant Jaipur en dat moet toch wel de droom van elke Nederlander zijn. Kijk maar naar de prijzen, de meeste maaltijden kosten onder de tien dollar oftewel vijf euro! En dan ook nog met gratis water erbij. Australie is sowieso wat goedkoper dan Nederland, iig qua horeca.

Hieronder nog wat foto’s met uitleg:

Op de ochtend dat ik naar Sydney vertrok kon ik nog net (van een afstandje) een paar wilde kangaroes zien.

Langs de Paramatta-rivier was de ‘riverwalk’ waarbij allerlei tekeningen van aboriginals te zien waren over hun geschiedenis (met bordjes met uitleg erbij).

Voor de speelzaal kon ook geschaakt worden.

De speelzaal was heel centraal in Paramatta.

Tussen hotel en speelzaal waren veel Chinese winkels.

Op de boot op weg naar Manly, met de Opera House op de achtergrond.

De meeuwen kregen heel veel patat gevoerd.